Ιαματικά λουτρά Πολυχνίτου Λέσβου
Polichnitos
Η περιοχή η οποία ανήκει στον Δήμο Πολιχνίτου προήλθε από τη συνένωση των πανέμορφων χωριών και οικισμών Βασιλικών, Λισβορίου, Πολιχνίτου, Σκάλας Πολιχνίτου, Νυφίδας, Βρίσας, Βατερών και Σταυρού συνδυάζει την ομορφιά του φυσικού τοπίου με την έντονη παρουσία του ανθρώπου από τα πανάρχαια χρόνια. Bρίσκεται στο νότιο δυτικό τμήμα του νησιού (45Km από την πρωτεύουσα Mυτιλήνη). Μοιρασμένος ανάμεσα σε ελαιώνες πευκοδάση, πηγές με καθάρια νερά και υπέροχες παραλίες.
Tο όνομά του πήρε απ’ την ένωση των λέξεων “Πολλά ίχνη” γιατί κατά την προφορική παράδοση, πολλά μικρά χωριουδάκια (ίχνη) κυρίως παραλιακά, για τον φόβο των Σαρακηνών Πειρατών, αναγκάσθηκαν να μετοικήσουν στη σημερινή τοποθεσία που βρίσκεται μακριά απ’ τη θάλασσα, περιβάλλεται από υψώματα και είναι αόρατη, τόσο απ’ τον κόλπο της Kαλλονής όσο και από το Aιγαίο Πέλαγος.
Η ανακάλυψη παλαιολιθικών εργαλείων και η συστηματική καταγραφή και μελέτη των ζωικών απολιθωμάτων στην περιοχή των Βατερών είναι μόνο μια σελίδα, οι αμέτρητες παλαιοχριστιανικές εκκλησίες , τα μοναστήρια, τα γραφικά εξωκλήσια μαζί με την μοναδική λιθοτεχνία των σημερινών οικισμών, το Λαογραφικό Μουσείο, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, οι θερμές ιαματικές πήγες του Πολιχνίτου και Λισβορίου και οι υγροβιότοποι του Κόλπου της Καλλονής και του Αλμυροπόταμου είναι μερικά από τα ενδιαφέροντα που θα κεντρίσουν το βλέμμα του επισκέπτη σε τούτο τον πανέμορφο τόπο. Και αυτά συνδυασμένα με την απεραντοσύνη της παραλίας των Βατερών και της Νυφίδας, της άνετης διαμονής στα ξενοδοχειακά συγκροτήματα της περιοχής και την απόλαυση των φρέσκων ψαριών, των οστράκων του κόλπου, του ούζου και του καφέ στα αμέτρητα κέντρα που βρίσκονται στις παραλίες του Δήμου.
Τα Ιαματικά Λουτρά Πολιχνίτου
Στην έξοδο του Πολιχνίτου προς Βατερά βλέπεις την παράκαμψη που οδηγεί στις εγκαταστάσεις των θερμοπηγών
Τα νερά αναβλύζουν από πολλές πηγές, μέσα από ηφαιστειογενή πρωτογενή και δευτερογενή πορώδη πετρώματα. Η θερμοκρασία τους είναι μεταξύ 67 C και 92 C (η θερμοκρασία στους λουτήρες είναι μεταξύ 42 C και 44 C) εμπλουτισμένα με φυσική ραδονιοακτινοβολία 15 – 25 μονάδες MACHE θεωρούνται από τις θερμότερες της Ευρώπης. Είναι χλωρονατριούχες και είναι εφάμιλλες του Βισμπάντεν της Γερμανίας.
Δεξιά υπάρχουν στην σειρά χαμηλά κτίσματα, ανάμεσα σε ευκαλύπτους είναι τα λουτρά με τις δεξαμενές που ανακαινίστηκαν επάνω στα παλιά που λειτουργούσαν πριν χρόνια. Αυλάκια παλιά, και καινούργια. Νερό που τρέχει ελεύθερο και αχνίζει, βάφοντας κόκκινο τον πυθμένα από θερμόφιλα ζωύφια (φύκι) που αναπτύσσονται. Ποιο πέρα πίσω από ένα δάσος από βρούλα, στέκεται όρθιο ένα συγκρότημα κτηρίων, με τους μακρόστενους κοιτώνες και τα αψιδωτά κτίσματα των παλιών δεξαμενών. Και συνεχίζοντας την περιγραφή πρέπει να αναφέρουμε το μικρό τρικάμαρο γεφύρι του Αλμυροπόταμου (από τα λίγα που σώζονται μέχρι και σήμερα) και πιο πέρα την παλιά βρύση από την κιτρινωπή και ροζ μαλακόπετρα.
Οι θερμές πήγες του Πολιχνίτου ήταν σε χρήση κατά την τουρκοκρατία και από το 1959 λειτουργούν με δυο δεξαμενές. Το νερό είναι διαυγές άοσμο, με οξυανθρακικά χλωριούχα και θεϊκά άλατα ασβεστίου, νατρίου με Πέρα από τις χαλαρωτικές ιδιότητες που έχουν κάνουν για: χρόνιους ρευματισμούς, αρθροπάθειες (χρόνιες καταστάσεις εκφυλιστικές και παραμορφωτικές), ριζονευρίτιδες, χρόνιες σπονδυλαρθρίτιδες, οσφυοισχιαλγία, δυσμορφίες ή μετατραυματικές κακώσεις του σκελετικού συστήματος, δευτεροπαθείς δερματικές παθήσεις, ουρική αρθρίτιδα, περιφερειακές αγγειοπάθειες, εξωπνευμονική φυματίωση, χρόνιες φλεγμονώδες νόσους του ανώτερου αναπνευστικού, φλεγμονώδεις παθήσεις γυναικολογικής προέλευσης, δυσλειτουργία σαλπίγγων – δυσμηνόρροια, γυναικεία στείρωση και γαστρίτιδα, κυρίως δυσπεψία, υποχλωριδριακή με υποτονία και γαστρική ατονία.
